Eerste maanden down under

We hadden een nachtvlucht naar Cairns, in het noorden van de oostkust van Australie. Helaas hadden we een heel ongelukkige stopover in Darwin rond 3 uur ' 's nachts, waardoor je de hele reis in een grote twilight zone zat. Half slapend en lekker kwijlend op je kleine stoeltje, terwijl je ondertussen bedenkt dat huilende kinderen tot bedaren brengen met een shotgun echt nooit gelegaliseerd zal worden. Een zeer goede meditatie mogelijkheid dus.

We kwamen rond 10 uur 's ochtends aan op het kleine gezellige Vv van Cairns en een ding was duidelijk: wat een hitte,woooooew!Snel naar een hostel en de zee in, afkoelen dus! Dit laatste kon helaas niet want er zitten in de staat Queensland salty's in de zee, een reusachtige zoutwaterkrokodil! No thanks! Luckily for us heeft elke stad daar super op ingespeeld en hebben ze buitenzwembaden aan de zee aangelegd, zogenaamde lagoons. Heerlijk!

We besloten hier eens even goed bij te komen en dat lukte dan ook makkelijk. Beetje zonnen en zwemmen, 's avonds legervoedsel eten met onze 'gratis' hostel voedselcoupon en dan weer vroeg naar bed. Naast de hitte moesten we, zeker na Azie, aan nog iets wennen en dat waren de prijzen!Oh mijn God wat een geld, niet normaal! Australische dollar omhoog, Euro omlaag EN geen Lidl (boehoeee) means no more money! En nee dit is geen aanstelleritis: normaal brood; 3 euro, biertje in een café: 4-5 euro, kop koffie 3-4 euro enz. Hier moest dus echt even creatief worden gedaan wilde onze reis niet al down under eindigen. Dit lukte ook wel prima en onze Hollandse handelsgeest hielp hier ook wel bij. Zo zijn we dan ook in Cairns op een mooi jacht gaan werken, om zo gratis te kunnen duiken n snorkelen. Ook besloten we halverwege nog ergens te gaan werken, maar dat komt nog:).

We zouden zo'n 3 maanden in Australie rond gaan reizen dus we wilden dan ook graag een mooie auto gaan kopen. Na een paar dagen bellen en onderhandelen hebben we (lees marktkoopvroue Eem) een drietal oosterburen afgeknepen en een prachtige Toyota Townace op de kop getikt:). Nadat we 'm half koe en half zebra hadden gemaakt beslotn wr onze weg te vervolgn naar het zuiden, de prachtige Australische oostkust af:)!

Met onze van merkten we pas hoe heerlijk de vrijheid van een auto weer was. Zeker in Australie was ot super, met zo veel dorpjes en natuur dat je overal lekker zelf heen wilt rijden. Zo kwamen we op leuke campings met wallabies en kangaroes, superaardige
mensen en natuurlijk the occasional dronken mafkees waar je niet vanaf komt. Een heel fijne manier van reizen iig en zo kwamen we na een week dan
ook aan in Airlie beach, een klein plaatsje halverwege de staat Queensland dat vooral als thuisbasis dient voor de Whitsunday Islands. Deze prachtige eilandgroep is het doelwit van honderden cruises per dag maar wij hadden dat in Vietnam al gedaan.

Zo kwamen we dus net voor kerst aan in Airley Beach. We hadden van al het aanbod gekozen voor een Ferry naar een camping op Whiteheaven beach, het naar verluid mooiste en witste strand van de eilandengroep. 's morgens de 22e stonden wij bepakt en wel bij de ferry, een naam trouwens die het voertuig niet helemaal goed beschrijfd. Het was dus geen groot schip maar een heel klein ijzeren bootje, à la de boten waarmee de Amerikanen ooit Normandie hebben bestormd (zie film Saving Private Ryan). Het zou volgens de kapitein een little bit rough worden door de onrustige zee (regenseizoen) en dat bleek weer een typisch Australische understatement. anderhalf uur lang werden we heen en weer geslingerd over de golven, waarna we nog net heelhuids aankwamen op Whiteheaven beach. Ook de kapitein moest toch toegeven dat het behoorlijk woest was:)!

Eenmaal aangekomen bleek het idd prachtig te zijn. Een langgerekt smal wit strand, met meteen daarachter tropisch regenwoud. We bleken die nacht samen met 2 andere stellen op de camping te zitten, dus we hadden het eiland nadat de dagjesmensen weg waren zo goed als voor onszelf! We hebben deze drie dagen lekker gesnorkeld, gezond e.d., oftewel uitgerust maar we weten eigenlijk niet waarvan:)! Er was one little anoyance en dat waren de duizenden Marchflies, een soort grote strontvliegen die helaas wel steken en wrs voortplanten als een malle, want na minstens 10000 gedood te hebben met onze flippers bleven ze maar komen. Ach, als dat het enige is:)...

Na weer een ruig tripje terug zijn we neergestreken op een camping vlakbij Mackay. We besloten voor kerst luxe te doen en te genieten van de gamba's van Amy op een betaalde camping, met stroom (en dus koelkast,yeehaa!) en whirlpool, fancy fancy! We hebben hier heerlijk een paar dagen kerst gevierd en zijn zelfs getrakteerd op een zalige lunch door de eigenaren Tania en Mick. Een prachtig stel dat je een beetje voor moet stellen als Southerners uit de VS, met een twang en lekker recht voor z'n raap. Tijdens het heerlijke eten werd dus gepraat over het jagen op konijnen e.d. en het wegslaan met golfclubs van de grootste pest van Queensland: de cane toad. Deze kikker/pad werd ooit geïntroduceerd in Queensland om de cane beatle te bestrijden. Het vervelende was echter dat ze èn hier helemaal geen zin in hebben, èn zich voortplanten like crazy, èn spuuglelijk zijn en last but not least, nog giftig zijn ook. Nu zijn daar dus miljoenen kikkers waarvan mensen op het platteland knettergek worden. Cane toad golf is dus volkssport numero uno geworden, wat hard klinkt maar na avonden tapdansend over de camping te hebben moeten lopen kan ik de frustratie enigszins begrijpen. Nog een laatste ding trouwens over de lunch;Pavlova taart is echt goddelijk!

Na onze dagen in Mackay besloten we richting Noosaheads te gaan, een ietwat pretentieus maar supermooi plaatsje aan de kust waar je heel goed kunt leren surfen. Net voordat we daar aankwamen sloeg het noodlot echter toe en gebeurde iets waar we nog verdomd lang last van zouden houden. Ik probeer het kort te houden want de meesten kennen het verhaal al en ik word er alleen maar weer boos van. Met Eem achter het stuur reden wij op de snelweg, dat daar overal eigenlijk een eenbaansweg is zonder middenberm, richting Noosa. Op een kruising op een heuvel besloot een vrouw opeens haar auto de weg op te draaien, waardoor de Mercedes die op de andere baan ons met 90km pu tegemoet reed haar vol ramde in haar flank. Eem vol op de rem, Mercedes bij ons nog net voorlangs en daarna spinde de andere auto opeens vol in onze flank. Wij ook een 180 en toen de rook was opgetrokken bleken 3 auto's totallos, wij gelukkig ongedeerd en de vrouw die het had veroorzaakt buiten bewustzijn en in de kreukels. Paniek, woede en complete verbazing waren de eerste gevoelens na dit ongeluk. We waren gelukkig nog helemaal heel, maar in de 6 weken daarna kreeg dit nog een heel lange staart. Geen vervoer en dus geen huis, vrouw die het veroorzaakt had bleek een kaart te lezen op haar stuur, ook nog onverzekerd en bizar asociaal,wij alleen verzekerd voor anderen en nog niet officieel geregistreerd. Compleet kut dus! We hebben ons met de hulp van velen er doorheen geslagen,waaronder een geweldige politieagnt, die ons rondreed, ons zijn grote tent leende en nog een plek afdwong op een prachtige camping midden in het hoogseizoen ook. Na ongeveer een maand gekloot hadden we een nieuwe auto (dezelfde alleen veel mooier en goedkoper) en konden we het bed overzetten en inrichten. Ook hadden we het grootste gedeelte na veel beltegoedkaarten van de verzekering terug gekregen. In diezelfde maand was het ook nog eens non stop noodweer (echt WEER record aantal mm) dus het was me het maandje wel.

In de tussentijd hebben we ons gelukkig nog wel goed vermaakt in Noosa en hadden we o.a. door de dure camping echt een baan nodig. Ik ben bij een veel te pretentieuze toko, Berardo's on the beach, met overpriced eten, borden gaan wassen. Ditzelfde ben ik ook gaan doen bij een superleuk Indiaas restaurant genaamd Kaali. Eem kwam mij al snel als waitress vergezellen en zo stonden wij 4 weken lang elke dag in de currylucht. Dit was echt een geweldige ervaring, vooral door het superleuke personeel. Zo hadden we een geweldige rondbuikige kok, die in typische Indiase commandeerstijl 'Paul pans' zei; tijd om zijn pannen als de wiedeweerga af te wassen. Ook was er nog een supergrappige Nepalese waiter, niet veel groter dan je duim:).Verder ook nog elke avond gratis heerlijk Indiaas eten. Dit aten we elke avond na het werk onder de sterren aan het strand, samen met de restjes supergoede wijn die alle klanten lieten staan, zalig! We merkten eigenlijk allebei op dat we echt, in de korte tijd dat we in India geweest zijn, wel een beetje verliefd zijn geworden op het land (zweverig maar waar). Tijdens een van deze diners aan het strand ben ik trouwens nog aan de dood ontsnapt;), toen er een grote possum (buidelrat?) uit de palmboom boven me viel. Ik was toevallig een seconde daarvoor opgestaan, waarna het dier met een smak op het bankje landde en daarna groggy weg liep. Pfieuw:).

Na de maand bikkelen in Noosa zijn we eind januari met onze nieuwe waggie verder gaan toeren richting Brisbane en Byron Bay. Daarover snel meer, bedankt weer voor het lezen:)!

Liefs, Eem&Paul

Dit was het even voor nu, komt schnell meer.