Melbourne - Sydney

Na Melbourne reden we dus door richting Sydney, met in totaal nog ongeveer 3 weken voor de boeg. Na wat tussenstops kwamen we in de hoofdstad van Australie: Canberra. Zo goed als niemand kent deze stad maar deze ligt precies tussen Melbourne en Sydney in. Toen in 18 zoveel (daar gaat hij weer) men niet kon kiezen welke van de twee grote steden hoofdstad van Oz zou worden hebben ze een punaise ergens in het midden op de kaart gezet. De sheepfarm die hier stond werd daarna omgetoverd tot hoofdstad en administratieve centrum. Het is hierdoor eigenlijk een stad zonder ziel en er is dus ook echt bijna niks te beleven. Alleen de national gallery, het nationale musum in een fenomenaal gebouw, was de moeite waard. Vooral de tentoonstelling over Ned Kelly was hier leuk. Deze kerel was een van de vele bush rangers eeuwen geleden: mannen die à la Robin Hood de rijke boeren beroofden en het geld rond strooiden onder de armen (of familie:). Hij deed dit zo lang en vooral zo gewelddadig dat het een legende geworden is. Hij kwam trouwens aan zijn einde na een dagenlang vuurgevecht met een heel politiekorps. Met een soort ridderharnas overleefde hij honderden kogels; klinkt als fantasie maar isch echt gebeurd. Cool hè?

Hierna zijn we doorgereden richting Sydney, om daar alvast te inventariseren hoe we onze auto gingen verkopen. We hadden nog tijd zat over en wilden nog graag naar Hunter Valley, een groot wijngebied zo'n 150 km boven Sydney. Hier hebben we een week in Newcastle gezeten, een leuk plaatsje aan de kust met een prachtig strand. Hier vandaan zijn we wat wijntours en proeverijen gaan doen; geen vervelende tijdsbesteding dachten we zo.

Na Hunter Valley zijn we terug gereden naar Sydney, waar we nog 11 dagen hadden om onze auto te verkopen. We hadden 'm al een week op Gumtree staan (=Aus. Marktplaats.nl) maar daar hadden we alleen 2 fake offers op gekregen. Deze lui beloven je het geld over te maken en sturen je dan iemand om de auto op te halen. De manier van schrijven is echt hilarisch dus die aanbiedingen konden zo de prullenbak in. Gelukkig voor ons was er nog een betere optie en dat was de travellers Car market, gesitueerd in een ondergrondse parkeerplaats bij King's Cross. Hier zit je dan de hele dag op je stoeltje, samen met de andere backpackerconcurrenten, te wachten op kopers van je auto. We hadden niet veel concurrentie qua prijs, maar opeens kwam er een stel binnen dat zijn auto binnen een paar uur (!) moest verkopen omdat ze de volgende ochtend terug vlogen naar Engeland. Toen kopers dit wisten waren wij gezien en verkochten deze backpackers hun auto met 2000€ verlies, heel slim dus!

Gelukkig hadden wij meer tijd en konden onze auto na 3 dagen voor een prachtige prijs verkopen. Een Zwitsers stel was erg geïnteresseerd, en toen Eem al haar charmes in de strijd gooide EN haar Haagse marktkwaliteiten hadden we de auto zo verpatst:). Ik speelde trouwens de kneus die niks van auto's en prijzen wist, waarvan het eerste trouwens toch klopt dus dat was niet zo moeilijk. Op zaterdag moesten we dus afscheid nemen van onze mooie auto, maar gelukkig met zo veel winst dat we heel Australie gratis hadden rond gereisd. Nu hadden we dus nog een week om Sydney te zien, zonder zorgen over verkoop en parkeren. Yeehaa!

Het nadeel van de verkoop van de auto was dat de hostel zoektocht weer begon. Het was helaas St. Patricksday dus alles in Bondi Beach zat vol, behalve Noah's Backpackers. Dat had ook een reden want dit was echt een shithole, met ingetrapte douchedeuren en de allergrootste botte lul achter de balie aller tijden.Gelukkig was er de dag erna weer plaats bij Bondi Backpackers, een heel leuk en chill hostel waar we de andere 6 dagen gezeten hebben. Vanuit dit hostel zijn we het centrum van Sydney gaan verkennen, met een heel leuke toer op dinsdag. Onze cynische tourguide Greg was echt een prachtvent, die elke nationaliteit af zat te kraken. Van diezelfde Greg hadden we de dag daarop een pubcrawl, superfout maar wel heel erg leuk en nog goedkoop ook. We eindigden de avond in een club, waar rond middernacht een heuse wet t-shirt contest werd gehouden. Er werd dertig keer omgeroepen dat er echt niet gefilmd mocht worden, en de grote uitsmijters liepen dan ook door de zaal als Gestapo on steroids. Eem had weer lekker staan dartelen toen dit gezegd werd en wilde precies ons even liefelijk op de film zetten toen de dames water op hun borsten kregen. En toen brak de hel los. De uitsmijter stormde op ons af en we moesten direct de club uit, en zo kwam het dus dat 2 bijna dertigjarigen een dansetablissement uit gezet werden:). Buiten werd het nog even ongezellig omdat ik weer cynisch werd van zo veel domheid om me heen ('ik mag hier toch gewoon staan, dit is publieke ruimte etc.'). Gelukkig zijn we daarna snel een double cheeseburger gaan eten bij de Mac, die we mooi konden betalen van de 10$ die Eem gevonden had toen we er uit gekacheld werden:). Achteraf hebben we er erg om kunnen lachen en we waren eigenlijk toch wel een beetje klaar daar. Heel droog dus allemaal.

Op vrijdagochtend zat ons verblijf in Australie erop. Wel wat mixed feelings maar al met al een onvergetelijke ervaring. Wegens een gebrek aan openbaar vervoer hadden we zowaar een taxi richting het vliegveld besteld, en toen er 2 verschillende taxi's aan kwamen rijden kregen we nog even Aziatische toestanden voorgeschoteld. Beide Chinezen claimden ons ritje, maar nadat eentje mijn naam
op het scherm kon laten zien hebben was de race gelopen. De andere scheurde met piepende banden
weg, ons nog elke Chinese ziekte wensend die we nooit zullen weten. Na een halfuurtje waren we op het vliegveld, klaar om bij Airpacific in te checken op weg naar Fiji. Goodbye Oz, Bulaaaaa Fiji!

Liefs, Eem/Paul