Eerste week Nieuw-Zeeland

En zo geraakten (mooi he dat Vlaams) wij 4,5 uur later op het vliegveld van Auckland. Zoals al eerder gezegd vlogen wij de dag daarna pas door naar Christchurch, wat dus betekende dat wij nog zo’n 16 uur op het vliegveld te spenderen hadden. We kwamen rond 12 uur ’s nachts aan en besloten ons, samen met het bevriende Duitse stel, te nestelen op de redelijk comfortabele banken van de Mac Donalds. We probeerden wat te slapen maar dat is geen gemakkelijke opgave op een vliegveld. Met de ene tas om je voet, de andere om je arm en een hels TL licht boven op je pet is het toch wat lastig om te ontspannen. Als je toch wel weg dommelde dan werd je elk half uur opgeschrikt met belachelijk luide mededelingen in de trant van “mnr die en die” moet nu echt naar de gate want anders gaat het vliegtuig weg. Om dit kracht bij te zetten werd er trouwens nog aan toegevoegd dat “the off loading proces has already started”. Totale onzin natuurlijk want ze gaan niet je koffer erin doen, daarna er weer uithalen en daarna alsnog weer vriendelijk voor je in het vliegtuig zetten. Zo wel dan kun je er zeker van zijn dat je in ieder geval al je waardevolle spullen kwijt bent:).
Na een helse dag konden we richting Christchurch vliegen; een uurtje ongeveer. Daar eenmaal aangekomen bleken alle hotels in onze budgetrange, en ja die hadden we voor deze nacht echt wel wat opgerekt, vol te zitten. Dit kwam nog steeds door de aardbeving van een jaar geleden, die het gehele centrum verwoest had. We hadden onze campervan pas de volgende dag geboekt dus je raadt het al: weer een nacht slapen op het vliegveld. Met enkel zomerkleding konden we ons weer door een koude nacht heen gaan slepen. We werden door de security van hot naar her gestuurd, dus ’s morgens wisten we geeneens meer waar we op de aardbodem ons precies bevonden. Net een soort Expeditie Robinson eigenlijk, alleen dan zonder camera’s, hoofdprijs maar gelukkig (na wat slaap) met veel plezier!
De volgende dag werden we opgepikt en konden we onze zeer kleine opoe campervan op gaan halen. We hadden een super aanbieding maar die bleek opeens niet meer in de computer te staan. We hebben geleerd dat het met het plannen en boeken van trips e.d. eigenlijk nooit in een keer goed gaat, maar dit was na een uur verholpen dus het viel nog mee. Hierna zijn we op pad gegaan naar het dichtstbijzijnde gebied dat we uit de Lonely Planet hadden gevist: the Banks Peninsula. Na 2.5 uur rijden kwamen we hier eindelijk aan, wat op zich best gek was want het was maar een km of 70. Het was echter zeer heuvelachtig en onze automaat (dat verzin je toch niet een heuvelachtig land!) had 1 pony kracht dus het duurde eeuwen. Het bleek wel zeer de moeite waard want het gebied aan de oostkust van het zuidereiland van Nieuw-Zeeland (blijft leuk al die namen) bleek echt prachtig. Heuvels die zo de zee in rolden, bossen aan het strand en natuurlijk overal lieve schaapjes. We kwamen aan op een camping aan het strand, midden in een naaldbos en meer dan genoeg plek om onze van te parkeren. Helaas vond Eem keer op keer dat de auto niet goed stond en zo kwam het dus dat we op onze eerste dag in NZ muurvast in het mulle zand kwamen te zitten. Gelukkig had de eigenaresse een sterke 4X4 dus die trok ons er een uur later zo weer uit. Daarna was het welletjes en hebben we van 9 tot de volgende ochtend 9 in een keer doorgeslapen. Dit mag een heus wonder heten want ik moet er met mijn oude mannen blaas (ja echt nu al) elke nacht minstens een keer uit. Hoezee hoezee!
Na een paar dagen hier aan de kust reden we langs Christchurch door naar het zuiden. We moesten hier echter eerst nog wat inkopen doen, maar slaagden niet compleet omdat we pas laat op donderdag aankwamen. Ach, dan doen we het wel op vrijdag. Geen gratis camping te bekennen dus we hebben de auto op een parkeerplaats bij een restaurant gezet. Hier was een trouwerij in volle gang; best vreemd op donderdag dachten we zo. De volgende dag werden we wakker op een lege parkeerplaats, gelukkig zonder boete, en gingen we vol frisse moed inkopen doen in de shopping mall. Helaas was alles dicht want het was namelijk Goede Vrijdag. Ahaaaaa, daarom was dus die trouwerij op donderdag. Jep, heel snugger allemaal.
We zijn hierna doorgereden richting de Mount Cook, een paar honderd kilometer ten zuiden van Christchurch. We hebben eerst onderweg geslapen op een zogenaamde Department of Conversation (DOC) camping, geregeerd door de groene maffia van de NZ overheid (valt wel mee hoor:)). Nog een beetje gewandeld in het prachtige herfstweer en leuke gesprekken gevoerd met 2 NZ dames. Toen een daarvan begon over de kracht van het brein en het feit dat als je kanker krijgt je dat eigenlijk stiekem in je onderbewustzijn gehoopt hebt, was echter de lol verdwenen. We zijn lekker alleen verder gelopen en hebben de dames in kwestie daarna genegeerd. Hierna zijn we met een omweg via de kust doorgereden naar de Mount Cook. Aan de kust zijn we namelijk eerst warme kleding gaan kopen, vrij cruciaal na een jaar zomer. Aangezien we niet met onze Hawaii bloesjes en teenslippers de bergen wilden beklimmen moesten we echt wat anders hebben. Helaas hadden we ook geen rooie cent maar daar was opeens de oplossing: de Save Mart. Belachelijk goedkope tweedehands kleding, soms zelfs nieuw en nog goed geordend ook (er zijn grenzen voor een man). Na een dag feesten in de Save Mart hadden voor 70 euro allebei een super goede winterjas, fleece sjaal, thermo ondergoed, fleece trui, wollen BH (ja alleen voor Amy) en muts. Als die toko ook in Nederland bestaat dan krijgt de Lidl stevige concurrentie.
Na onze shopping spree zijn we richting de Mt. Cook gereden. We kwamen eerst nog langs Lake Wikapo (of 10 andere willekeurige letters, fuckmaori’s) dat echt bizar mooi was. Dit meer staat bekend om zijn prachtige blauwe kleur en wij konden daar door het mooie weer ideaal van genieten. Het mooie weer zou trouwens onze hele trip aanhouden; de mooiste herfst in decennia volgens de locals. Als dat niet de definitie van karma is dan weet ik het ook niet meer. Anyway, door naar Mt. Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. We gingen hier op een DOC camping staan, samen met nog 100 andere campervans (laagseizoen!). Dat mocht de pret niet drukken want wakker worden onder zulke mooie bergen blijft fantastisch. De volgende dag hebben we een wandeling van 4 uur gedaan; naar de berg en gletsjer en wieder zuruck. Het bizarre was dat in het meer op de gletsjer grote ijsschotsen dreven. Toch best vreemd als je zelf in je t-shirt staat!
Na Mt. Cook zijn we weer diagonaal naar de kust gereden. We zouden hier naar het natuurgebied the Catlins gaan, dat bekend staat om zijn wildlife. Daarover volgende keer meer, bedankt weer voor het lezen (en de reacties)!
Liefs, Eem & Paul